Net voordat de wekker af ging werd ik al wakker. Een nieuwe dag, het gezoem van een paraglider buiten die boven de baai vloog, de schapen achter in de wei van ons hotel. Leven als god in Frankrijk. Nou ben ik geen god maar leef ik deze week wel in Frankrijk. We hadden een lange dag voor ons: ik was me daar echter nog niet geheel van bewust. Het eind van de dag zou iets anders vertellen.

We stapten iets voor 9 uur de auto in en gingen richting Peronne. Een plaatsje 2 uur rijden vanaf het hotel. Onderweg mochten we weer met volle teugen genieten van de omgeving. Toen we in de buurt van onze bestemming waren zijn we eerst even de supermarkt in gedoken aangezien het al tegen 11 uur liep en het dus toch tijd werd even wat te eten. Vervolgens zijn we met een volle tas doorgereden naar het kasteel van Peronne en hebben eerst daar op een bankje ons ontbijt naar binnen zitten werken. Vervolgens zijn we het kasteel ingegaan waar ook een Eerste Wereldoorlogmuseum was. Win win. Daarna maar even de museumwinkel plunderen en met 5 nieuwe boeken op zak gingen we de rest van het kasteel bekijken. Maar dat was zo klaar. Toen wilde ik even naar de museumwinkel van ‘Musee Somme 1916’ een tunnel van een paar honderd meter lang met displays in de nissen. Vorig jaar zijn we daar al geweest maar ik wilde graag een originele Britse cap badge voor mijn uniform kopen.

Nou konden we ons de kerk van Albert niet meer herinneren en zijn we ook daar even binnen geweest om rond te kijken. Daarna werd het toch echt tijd voor een glas cider. Met een heerlijk glas achter de kiezen zijn we terug naar de auto gegaan en hebben we onze weg vervolgd naar Lochnagar krater. Door ondertunneling van de Britten naar de Duitse loopgraven hebben ze explosieven geplaatst en is op 1 juli 1916 de hele boel de lucht in gegaan. Met als gevolg een litteken van zo’n 20 meter diep en 50 meter breed in de aarde. Hier en daar rond het monument waren foto’s zichtbaar met daarbij ooggetuigenverhalen. Erg indrukwekkend (en er kwam deze dag nog meer) vanuit de Lochnagar krater zijn we verder gereden naar het Australische Animalmemorial ter ere van de negen miljoen dieren die tijdens de oorlog om het leven zijn gekomen. Dit monument werd geplaatst door de Australiërs die in dat gebied hebben gezeten.

Na wat filmopnames voor het Youtube kanaal te hebben gemaakt zijn we doorgereden naar het Thiepval museum en memorial. Ondanks dat het museumpje niet al te groot was was er een hoop informatie te vinden en achter het museum ligt het imposante monument. Hierop staan de namen van zo’n zeventig duizend mannen die omgekomen zijn in de vijf maanden van de slag om de Somme. Vanuit het monument was het nog een korte autorit van een zevental minuten naar het laatste monument en in mijn ogen het meest bijzondere van de dag, de Beaumont Hamel Newfoundland memorial. Een prachtige plaats waar zowel de kraters als loopgraven nog zeer duidelijk zichtbaar zijn. Er is een rots met een bronzen caribou neergezet en planten en bomen uit Canada om het aan te kleden. Ondanks dat het visitor centre dicht was heb ik er uiteindelijk een drie kwartier rond gelopen en zo veel mogelijk proberen te bekijken.

De voetjes begonnen langzaamaan gevoelig te worden van het geloop van de dag maar we moesten eerst nog anderhalf uur terug over binnenwegen naar het dorp waar ons hotel is. De avond hebben we afgesloten in een restaurant waar we rog en vissoep hebben gegeten en dit alles weggespoeld met enkele glazen cider. Zodra ik thuis ben kan ik lekker aan de slag met het editten van de video’s en deze zijn zichtbaar op mijn youtube kanaal.