Terwijl de zon door het openstaande raam naar binnen begint te schijnen open ik voorzichtig een oog maar ik heb mijn wekker nog niet horen aflopen dus ik besluit te wachten tot die af is gegaan. Aangezien gisteren een lange dag was besloot ik het vandaag maar iets rustiger aan te doen. De omgeving van Azincourt stond op de planning.

Wederom een rit van een uur vanaf het hotel. Na ons klaargemaakt te hebben zijn we de auto ingestapt en in ietwat noordoostelijke richting gereden. Na iets meer dan een uur reistijd kwamen we aan in het dorpje.

Als je had gezegd dat het zondag was zouden we het zo geloofd hebben. Geen kip op straat. Het uitzicht naar een plaatselijke bakker verdween dus als sneeuw voor de zon. Eerst reden we naar het weiland waar de daadwerkelijke slag heeft plaatsgevonden. Tegenwoordig is er weinig te zien op wat informatieborden, een houten uitkijktorentje en een steen na. Na alle informatie gelezen te hebben (in zowel Frans als Engels is het beschreven) even een kijkje genomen vanuit het torentje. Door een kaart krijg je een redelijk duidelijk beeld van hoe het slagveld er toentertijd uitgezien moet hebben.

Na het bezoek aan het weiland zijn we doorgereden naar het museum. In de winkel nog een lekker flesje wijn gekocht en rondgekeken om vervolgens de expo te bekijken. Veel informatie, een mix van Frans en Engels gesproken uitleg en een onaangenaam knagend hongergevoel werkten niet mee aan de concentratie om de meest interessante informatie eruit te halen. We zijn dan ook snel door het museum gegaan en naar een iets groter plaatsje op nog geen 10 minuten afstand gereden op zoek naar een ontbijt.

We kwamen in een nogal obscuur ogend café uit via Googlemaps en de reviews gaven aan dat het eten er uitstekend was. De barman nam onze bestelling op en liep naar de overkant van de straat om ons eten waarschijnlijk door zijn moeder of partner te laten maken. En wat bleek, het was echt lekker! We hadden beide een “Welsh Complete” wat bestaat uit een bier/kaassaus, 2 getoaste boterhammen en een paar plakken ham. Om het af te maken werd het gegratineerd en ik nam er een gebakken ei bij. Dit alles werd afgemaakt door een mandje goudgeel gebakken friet. Niet het meest alledaagse ontbijt maar een aangename vulling van de maag.

We vervolgden onze weg in de richting van Château Fressin, een grote ruïne van wat ooit een machtig kasteel was. Na hier zo’n drie kwartier rond gekeken te hebben zijn we in de richting gegaan van Le Crotoy, een kustplaatsje tegenover de baai waar ons hotel ligt. Op de weg daarheen toch nog een brocanterie gevonden waar helaas helemaal niks interessants te krijgen viel. Aangekomen in Le Crotoy zijn we dan ook maar snel neergestreken op een terras om enkele ciders tot ons te nemen. Vervolgens zijn we een rondje over het strand gaan wandelen om de tijd te doden alvorens we terugreden in de richting van het dorpje waar ons hotel zich bevindt om te gaan eten in hetzelfde restaurant waar we gisteravond ook al waren. Na onze buiken vol te hebben gegeten hebben we de dag afgesloten op de hotelkamer door wat te lezen en nog een biertje te drinken. Morgen kunnen we na 2 jaar eindelijk het kasteel en museum in Dieppe gaan bekijken.