Dag 1, 4 augustus

Na een nacht met weinig goede slaap en na de laatste spullen in de auto te hebben gelegd, stap ik om 08:00 uur in de auto op weg naar Maastricht. Bij mijn ouders een kop koffie drinken en na de spullen van mijn moeder in de auto te hebben gelegd rijden we rond kwart voor 10 in de richting van de Somme in Frankrijk. Onderweg even een pauze om wat te eten en te drinken en we zijn weer door. En genieten we van het landschap dat naarmate we dichterbij onze bestemming komen steeds mooier wordt. Heuvelland hier, mooi kerkje daar. Rond half 3 komen we aan in het hotel en checken in.

We slapen in Cap Le Hornu, een 3 sterren hotel. Maar alles ziet er piekfijn uit. Even de spullen op de kamer leggen en daarna is het door naar de bar voor een welverdiende Franse cider. Mijn buik begint ontzettend te rommelen dus we drinken snel door om richting het centrum van het dorpje te gaan. Natuurlijk nemen we wel even de tijd daar rond te kijken wat voor moois ze er gebouwd hebben en het valt me al snel op dat in tegenstelling tot Normandie het hier allemaal net wat ouder oogt. Ik vind het wel bijzonder want alles in Normandie klopt voor de tijd van de Tweede Wereldoorlog en hier in de omgeving van de Somme lijkt het meer in de tijd van de Eerste Wereldoorlog. Daar is dit gebied onder andere ook bekend om. 

Anyway, nog even de stoomtrein die binnen komt rijden bekijken en dan is het door naar het restaurant waar ik heerlijke mosselen eet en mijn moeder een salade met garnalen en zalm. De biertjes zijn hier trouwens ook erg lekker. Na het eten doen we nog een rondje door het oude deel van het dorp en gaan dan weer terug richting het hotel. Nog even wat lezen, verhaaltje typen en dan op naar bed voor een lange volgeplande tweede dag.

Dag 2, 5 augustus

Na een nacht heerlijk geslapen te hebben brak dag 2 aan. ’s Nachts nog een keer wakker geworden om naar het toilet te gaan en omdat het raam van de hotelkamer open stond kon ik de lampjes van het dorp aan de overkant van de baai zien. Een mooi uitzicht. We hebben ons klaar gemaakt en rond half 9 stapten we de auto in op zoek naar een bakkertje. We hadden de keuze om een ontbijt à 18 euro per persoon per dag bij te boeken maar er gaat niks boven verse broodjes van een Franse bakker. Na een croissant, 2 chocoladekoeken en een klein stokbroodje te hebben gekocht gingen we richting het openluchtmuseum Samara op ongeveer een uur rijden van het hotel. Al snel kwam ik er achter dat het geen overbodige luxe was om een trui mee genomen te hebben.

Het was bij aankomst al gelijk ontzettend druk met een schoolklas kinderen en het museumwinkeltje viel ook niet erg in de smaak. We zijn doorgereden naar de ruïne van het kasteel van Picquigny en het viel me op dat er hier en daar kogelgaten in de muren zaten: vermoedelijk van de Eerste Wereldoorlog. Ondanks de zon was de wind nog fris en ik nam me voor om, als we een Decathlon tegen zouden komen ik daar een trui zou kopen. We vervolgden onze weg naar Amiens om de kathedraal die eigenlijk een basiliek blijkt te gaan bekijken. Een ontzettend mooi bouwwerk ergens gebouwd in 1200. Het begon lunchtijd te worden dus op zoek naar een restaurantje om wat te eten.

Na de lunch zijn we terug naar de auto gegaan, zonder trui, en zijn we langzaamaan terug gereden in de richting van het park Samara. Hier kwamen we er echter achter dat het zo ontzettend druk was geworden dat mij de zin helemaal over was. Maar goed, er is hier nog veel meer te beleven. Onderweg terug in de richting van het hotel zijn we nog bij de ruïne van kasteel Pont Remy gaan kijken en de crashsite van een B17 die op 22 juni 1944 is neergestort hier in de omgeving. Vrijwel de hele bemanning dood op 1 na, die eindigde als POW (prisoner of war). De weg verder gereden op zoek naar een brocanterie maar ook deze was onvindbaar. Dan maar terug naar het hotel om toch eindelijk eens een trui te gaan halen en we reden gelijk door naar de plaats Cayeux sur Mer waar we aan de zee wat cider hebben gedronken.

Toen begon mijn honger weer op te komen en zijn we in het dorp naast het hotel gaan eten. Na het avondeten zijn we teruggekeerd naar het hotel en leek het mij een goed idee een review te filmen voor mijn youtube kanaal over mijn Eerste Wereldoorloguniform dat ik speciaal voor deze regio meegenomen had. Zodat ik op bijzondere locaties met het uniform een video kon maken over wat zich op die plek vanaf 1916 tijdens de slag om de Somme heeft afgespeeld, ware het niet dat ik er achter kwam dat ik mijn schoenen en beenwindsels die bij het uniform horen thuis ben vergeten. Bummer. Nog een biertje op de hotelkamer en dan vroeg onder de wol voor een dag die in het teken staat van Eerste Wereldoorloglocaties!

Dag 3, 6 augustus

Net voordat de wekker af ging werd ik al wakker. Een nieuwe dag, het gezoem van een paraglider buiten die boven de baai vloog, de schapen achter in de wei van ons hotel. Leven als god in Frankrijk. Nou ben ik geen god maar leef ik deze week wel in Frankrijk. We hadden een lange dag voor ons: ik was me daar echter nog niet geheel van bewust. Het eind van de dag zou iets anders vertellen.
We stapten iets voor 9 uur de auto in en gingen richting Peronne. Een plaatsje 2 uur rijden vanaf het hotel. Onderweg mochten we weer met volle teugen genieten van de omgeving. Toen we in de buurt van onze bestemming waren zijn we eerst even de supermarkt in gedoken aangezien het al tegen 11 uur liep en het dus toch tijd werd even wat te eten. Vervolgens zijn we met een volle tas doorgereden naar het kasteel van Peronne en hebben eerst daar op een bankje ons ontbijt naar binnen zitten werken. Vervolgens zijn we het kasteel ingegaan waar ook een Eerste Wereldoorlogmuseum was. Win win. Daarna maar even de museumwinkel plunderen en met 5 nieuwe boeken op zak gingen we de rest van het kasteel bekijken. Maar dat was zo klaar. Toen wilde ik even naar de museumwinkel van ‘Musee Somme 1916’ een tunnel van een paar honderd meter lang met displays in de nissen. Vorig jaar zijn we daar al geweest maar ik wilde graag een originele Britse cap badge voor mijn uniform kopen.

Nou konden we ons de kerk van Albert niet meer herinneren en zijn we ook daar even binnen geweest om rond te kijken. Daarna werd het toch echt tijd voor een glas cider. Met een heerlijk glas achter de kiezen zijn we terug naar de auto gegaan en hebben we onze weg vervolgd naar Lochnagar krater. Door ondertunneling van de Britten naar de Duitse loopgraven hebben ze explosieven geplaatst en is op 1 juli 1916 de hele boel de lucht in gegaan. Met als gevolg een litteken van zo’n 20 meter diep en 50 meter breed in de aarde. Hier en daar rond het monument waren foto’s zichtbaar met daarbij ooggetuigenverhalen. Erg indrukwekkend (en er kwam deze dag nog meer) vanuit de Lochnagar krater zijn we verder gereden naar het Australische Animalmemorial ter ere van de negen miljoen dieren die tijdens de oorlog om het leven zijn gekomen. Dit monument werd geplaatst door de Australiërs die in dat gebied hebben gezeten.

Na wat filmopnames voor het Youtube kanaal te hebben gemaakt zijn we doorgereden naar het Thiepval museum en memorial. Ondanks dat het museumpje niet al te groot was was er een hoop informatie te vinden en achter het museum ligt het imposante monument. Hierop staan de namen van zo’n zeventig duizend mannen die omgekomen zijn in de vijf maanden van de slag om de Somme. Vanuit het monument was het nog een korte autorit van een zevental minuten naar het laatste monument en in mijn ogen het meest bijzondere van de dag, de Beaumont Hamel Newfoundland memorial. Een prachtige plaats waar zowel de kraters als loopgraven nog zeer duidelijk zichtbaar zijn. Er is een rots met een bronzen caribou neergezet en planten en bomen uit Canada om het aan te kleden. Ondanks dat het visitor centre dicht was heb ik er uiteindelijk een drie kwartier rond gelopen en zo veel mogelijk proberen te bekijken.

De voetjes begonnen langzaamaan gevoelig te worden van het geloop van de dag maar we moesten eerst nog anderhalf uur terug over binnenwegen naar het dorp waar ons hotel is. De avond hebben we afgesloten in een restaurant waar we rog en vissoep hebben gegeten en dit alles weggespoeld met enkele glazen cider. Zodra ik thuis ben kan ik lekker aan de slag met het editten van de video’s en deze zijn zichtbaar op mijn youtube kanaal.

Dag 4, 7 augustus

Terwijl de zon door het openstaande raam naar binnen begint te schijnen open ik voorzichtig een oog maar ik heb mijn wekker nog niet horen aflopen dus ik besluit te wachten tot die af is gegaan. Aangezien gisteren een lange dag was besloot ik het vandaag maar iets rustiger aan te doen. De omgeving van Azincourt stond op de planning. Wederom een rit van een uur vanaf het hotel. Na ons klaargemaakt te hebben zijn we de auto ingestapt en in ietwat noordoostelijke richting gereden. Na iets meer dan een uur reistijd kwamen we aan in het dorpje.

Als je had gezegd dat het zondag was zouden we het zo geloofd hebben. Geen kip op straat. Het uitzicht naar een plaatselijke bakker verdween dus als sneeuw voor de zon. Eerst reden we naar het weiland waar de daadwerkelijke slag heeft plaatsgevonden. Tegenwoordig is er weinig te zien op wat informatieborden, een houten uitkijktorentje en een steen na. Na alle informatie gelezen te hebben (in zowel Frans als Engels is het beschreven) even een kijkje genomen vanuit het torentje. Door een kaart krijg je een redelijk duidelijk beeld van hoe het slagveld er toentertijd uitgezien moet hebben.

Na het bezoek aan het weiland zijn we doorgereden naar het museum. In de winkel nog een lekker flesje wijn gekocht en rondgekeken om vervolgens de expo te bekijken. Veel informatie, een mix van Frans en Engels gesproken uitleg en een onaangenaam knagend hongergevoel werkten niet mee aan de concentratie om de meest interessante informatie eruit te halen. We zijn dan ook snel door het museum gegaan en naar een iets groter plaatsje op nog geen 10 minuten afstand gereden op zoek naar een ontbijt.

We kwamen in een nogal obscuur ogend café uit via Googlemaps en de reviews gaven aan dat het eten er uitstekend was. De barman nam onze bestelling op en liep naar de overkant van de straat om ons eten waarschijnlijk door zijn moeder of partner te laten maken. En wat bleek, het was echt lekker! We hadden beide een “Welsh Complete” wat bestaat uit een bier/kaassaus, 2 getoaste boterhammen en een paar plakken ham. Om het af te maken werd het gegratineerd en ik nam er een gebakken ei bij. Dit alles werd afgemaakt door een mandje goudgeel gebakken friet. Niet het meest alledaagse ontbijt maar een aangename vulling van de maag.

We vervolgden onze weg in de richting van Château Fressin, een grote ruïne van wat ooit een machtig kasteel was. Na hier zo’n drie kwartier rond gekeken te hebben zijn we in de richting gegaan van Le Crotoy, een kustplaatsje tegenover de baai waar ons hotel ligt. Op de weg daarheen toch nog een brocanterie gevonden waar helaas helemaal niks interessants te krijgen viel. Aangekomen in Le Crotoy zijn we dan ook maar snel neergestreken op een terras om enkele ciders tot ons te nemen. Vervolgens zijn we een rondje over het strand gaan wandelen om de tijd te doden alvorens we terugreden in de richting van het dorpje waar ons hotel zich bevindt om te gaan eten in hetzelfde restaurant waar we gisteravond ook al waren. Na onze buiken vol te hebben gegeten hebben we de dag afgesloten op de hotelkamer door wat te lezen en nog een biertje te drinken. Morgen kunnen we na 2 jaar eindelijk het kasteel en museum in Dieppe gaan bekijken.

Dag 5, 8 augustus

Stipt half 8 loopt de wekker af. Op vakantie? Ja op vakantie staat dit keer gewoon een wekker. Douchen, aankleden, spullen pakken en de auto in voor een dik uur rijden richting Dieppe. Onderweg nog even stoppen bij een boulangerie artisanale voor een heerlijk broodje als ontbijt. Vervolgens weer door en rond 10 voor half 11 arriveren we bij het imposante kasteel dat uit kijkt over de stad. In 2023 waren we hier ook al, maar toen was het gesloten en als we dit keer dan toch in de buurt zijn moeten we het wel meepakken.

Het kasteel zelf stamt uit de 15e eeuw maar tot mijn spijt zijn er alleen schilderijen en de nodige modelschepen en ivoorwerkjes te zien. Waar zijn de harnassen, zwaarden, de troon? Nou goed, een schilderij op zijn tijd is ook zeker mooi om te zien. Ik was me ondertussen al vol aan het gieten met informatie over operatie Jubilee dat op 19 augustus 1942 plaatsvond. En zo gingen we naderhand dan ook op zoek naar de monumenten. Aangezien het museum pas om 14:00 uur open ging ben ik me eerst maar gaan richten op hier en daar wat stukjes filmen voor een nieuwe youtube video. Inmiddels liep het ook alweer tegen een uur en werd het toch de hoogste tijd voor een kleine lunch met, een glaasje cider. Het blijft tenslotte vakantie.

We zagen ook nog 2 kerken die we om de tijd te doden gingen bezoeken. Frankrijk lijkt toch niet zo goed te zorgen voor zijn monumentale gebouwen en de kerken zagen er dan ook ietwat vervallen uit. Het is twee uur en ik loop naar het museum. Het is gelegen in een oud theater, zo een dat je uit de films kent met een balkon en een prachtig beschilderd plafond. Er werd bij binnenkomst gezegd dat er een film speelde over de gebeurtenissen van de ‘raid’; de eerste drie kwartier waren dus al gevuld. Na de film een rondje door de rest van het museum gelopen. Het was een kleine expositie maar wel met ontzettend veel originele foto’s, verhalen en de nodige stukken uitrusting die de mannen toentertijd droegen.

Na het museum hebben we onze weg vervolgd in de richting van de locale begraafplaats. Maar eerst onderweg nog een brocanterie ingedoken en wat spullen gekocht voor thuis. Aangekomen op de begraafplaats ook hier weer een deel voor de video opgenomen en even de tijd genomen langs de graven te lopen en de dappere mannen te herdenken. Lest we forget. De tijd gaat snel en het loopt alweer tegen etenstijd dus gaan we op zoek naar een restaurant. We komen terug in het centrum van Dieppe en strijken neer in een pand dat zo uit een Duitse streek zou kunnen komen. Een fish and chips, een lasagne en wat glazen cider later staan we weer buiten om onze reis richting het hotel aan te vangen. Een interessante dag die in het teken stond van operatie Jubilee. Morgen keren we weer huiswaarts maar niet voor we langs de bunkers van Calais zijn gegaan. Welterusten.

Dag 6, 9 augustus, slot

Ik lag al een uur wakker proberen nog even wat slaap te pakken maar ik lag te malen en te denken dat onze laatste dag alweer daar was. Eerst maar eens opstaan, douchen en onze spullen opruimen. Nadat we alles in de auto hadden gelegd checkten we uit bij de receptie. Spijtig om die mooie rustgevende plek met prachtig uitzicht achter ons te laten. Maar de dag was jong en de weg was lang.

Op richting Calais. We waren inmiddels een half uur onderweg toen de honger begon te knagen en we voor de laatste keer iets Frans voor ontbijt konden halen. Een Stokbroodje spek en ui en een stuk flan later gingen we weer op weg. Of wacht? Het was toch een trip met het idee Eerste Wereldoorloglocaties te bekijken? We zijn nou toch in de buurt van Ieper. Stuur om en op in een andere richting.

Twee uur later arriveren we bij de plek van ‘Hill 60′, een oud slagveld waar de Australische 1e tunnelcompagnie maar liefst 700 meter onder de grond richting de Duitse loopgraven groef om daar 32.000 kilo explosieven te plaatsen. Tegenwoordig is er een grote krater zichtbaar en het is tegelijk een begraafplaats voor de Duitsers die bedolven werden onder duizenden kilo’s aarde. Hoe vredig het er tegenwoordig ook bij ligt, ik probeer me altijd in te beelden hoe het toen moet zijn geweest. Het laat je sprakeloos achter.

We vervolgen onze weg richting het museum van Hill 62 enkele kilometers verderop. Dit museum heeft nog loopgraven kraters en hopen oud ijzer uit de Eerste Wereldoorlog in de tuin liggen. Ondanks dat het museum zeker een update kan gebruiken blijft het indrukwekkend om te zien waar de geallieerden in de loopgraven gezeten hebben en je krijgt een beetje een beeld van hoe het er toen uitgezien moet hebben.

Tijd voor een lekkere lunch. In de stad Ieper zijn we op zoek gegaan naar een kleine kroeg met ‘fingerfood’ we hadden tomatensoep, een tosti en wat calamaris en dat alles spoelden we erg met cider. Ik krijg er maar geen genoeg van. Na het eten was het nog even kijken bij de oude lakenhal die tijdens de Eerste Wereldoorlog volledig werd verwoest en in de jaren na de oorlog volledig werd herbouwd. De Iepenaren hebben geweldig werk verricht. Helaas was er een kermis gaande dus we konden de Lakenhal niet in zijn volle glorie aanschouwen. Deste meer reden nog eens terug te gaan.

Huis was nog op twee uur afstand dus we nadat we nog een souvenir gekocht hebben zijn we terug gegaan naar de auto waar ik tot mijn spijt er achter kwam dat er nog een souvenir van 25 euro onder mijn ruitenwisser zat voor verkeerd parkeren. Die als eerst maar even voldoen als ik vanavond thuis kom.

Zes dagen verder en ik kan alleen maar met een ontzettend voldaan gevoel terug kijken op de vakantie. We hebben zo ontzettend veel gedaan en het waren lange dagen. Maar lange mooie leerzame dagen. De honger om meer over de Eerste Wereldoorlog te weten te komen is alleen maar toegenomen en ik heb zelfs een boek besteld om meer over de slag van 1415 bij Azincourt te weten te komen. Ik kan niet wachten op mijn volgende reis. Bij aankomst thuis wacht mij een hoop werk om al het beeldmateriaal van de reis te editten voor mijn Youtube kanaal. Stay tuned want het zal de komende weken online komen.